Paradigmatische analyse

Ik beoordeel mezelf

Na elk college van de cursus Beeldcultuur heb ik een blog geschreven. Voor deze blog moet ik mezelf beoordelen op basis van mijn voorgaande blogs. Wanneer ik terug kijk op die blogs, denk ik dat ik mezelf in de categorie kan plaatsen van ‘Goed’. Onder goed verstaan we een cijfer tussen de 7 en de 8. Ik denk namelijk dat ik in deze categorie val omdat ik ten eerste alle leerdoelen die er besproken zijn in het college, in mijn blogs heb verwerkt. Ten tweede heb ik de literatuur die tijdens het college werd besproken in mijn blog verwerkt, maar daarnaast heb ik ook literatuur in mijn blogs verwerkt die ik zelf heb gevonden. Dit was niet altijd even gemakkelijk, maar al bij al vind ik dat ik hier redelijk in geslaagd ben. Daarnaast heb ik de gebruikte literatuur en theorie zoveel mogelijk in mijn eigen woorden proberen uit te drukken, en waar het kon ze verduidelijkt door er een voorbeeld aan toe te voegen. En als laatste blijkt uit mijn blogs dat het qua inhoud en toepassingen vooral een reproductie van de literatuur en de behandelde college stof is. Naar elk onderdeel heb ik kritisch gekeken en proberen te verduidelijken aan de hand van een eigen bedacht voorbeeld, of een voorbeeld dat aan bod kwam in het college. 

Kortom, ik zal niet in de categorie van Excellent vallen. Voor deze categorie ben ik, in mijn ogen, nog niet ver genoeg ontwikkeld, voorheen heb ik namelijk nog nooit een blog geschreven en wist ik niet wat ik hiervan moest verwachten. Bij deze categorie is het vereist dat je extra nieuwe inzichten in je blog hebt verwerkt. Dit is wel iets waar ik naartoe wil werken. Verder ben ik van mening dat ik niet in de categorie Voldoende val. Ik heb naast al deze voorgeschreven onderdelen, altijd proberen te zoeken naar nieuwe literatuur die ik kon verwerken in mijn blogs en heb hier eigen voorbeelden aan toegevoegd. Na deze kritische reflectie van mezelf, ben ik tot de conclusie gekomen dat de categorie Goed bij mij past. 

Terug naar de orde van de dag...

Ik ben bewust/ onbewust/ voorbewust

Ons bewustzijn kunnen we opdelen in drie verschillende niveaus. We kunnen ons van iets bewust zijn, dat wil zeggen, datgene wat we ons bewust zijn, is onder je aandacht. Je bent bijvoorbeeld naar je handen aan het staren en ziet dat je aan elke hand vijf vingers hebt, en dat op elke vinger een nagel zit. Deze hand zie je en je bent je ervan bewust dat je deze ziet.

Een tweede niveau is je onbewust zijn. Je bijt op je nagel en hebt totaal niet in de gaten dat je dat doet. Je zit in de trein en denkt aan de leuke film die je hebt gezien, of je denkt aan het boek dat je nog moet lezen voor het college van morgen en je weet dat je dat uitgelezen moet hebben voor morgenvroeg. Dat wordt een stressvolle avond. Door al deze gedachten, merk je totaal niet dat je op je nagel aan het bijten bent, dit gebeurt dan in je onderbewustzijn.

Tot slot hebben we nog een derde niveau van bewust zijn, deze noemen we het voorbewust zijn. Hierbij gaat het er eigenlijk om dat je jezelf iets niet bewust bent, maar wanneer iemand je hierop wijst, word je hier wel bewust van. Bijvoorbeeld, je zit nog steeds op je nagels te bijten totdat iemand tegen je zegt: ‘Hé, wil jij die nagels eens met rust laten?’ Vanaf dat moment ben je je bewust dat je je nagels aan het afbijten bent. 

Paradigmatische en syntagmatische analyse

Op verschillende manieren kunnen we een filmfragment analyseren. Je hebt de paradigmatische manier van analyseren. Hierbij bekijk je het beeld, de montage en analyseer je het geluid van het filmfragment. Bij de syntagmatische analyse kijk je naar de inhoud van het verhaal. Wat betekent datgene nou wat je hebt gezien? Welke boodschap wil de auteur overbrengen?

Een paradigma is, wanneer we de termen van Peirce weer aanhalen, een firstness. Bij alles wat je doet, of elke manier waarop je jezelf uit, heb je een keuzemogelijkheid. Een syntagma is dan een secondness, het is een combinatie van de elementen die je uit de paradigma’s hebt gekozen. 

Paradigmatische foto analyse

Bij paradigmatische foto analyse probeer je zo sec mogelijk een foto te beschrijven. Je probeert er geen betekenis aan te geven. Bij een foto beschrijving laat je van de foto zien, maar tevens laat je ook heel veel niet zien. Bij een foto heb je altijd een vooraf en een achteraf, de foto zelf is het NU, aldus H. van Driel.

Nu ga ik zelf een klein begin maken van een foto analyse. Dit doe ik aan de hand van een foto, gemaakt door Julie de Waroquier. Deze foto heb ik gevonden op de site Lookslikegooddesign, een site waar ik regelmatig designs van kunstenaars op bekijk. Op een manier die we denotatie noemen, dat wil zeggen, de meest droge, niet geassocieerde betekenis van de foto. Dit is erg moeilijk want je kunt tekens haast niet sec beschrijven. Er is altijd sprake van een interpretant.

Op deze afbeelding zie je een meisje dat op het zebrapad staat. Er is centraal perspectief toegepast. Ook kan je zien dat de foto is bewerkt, er zijn vlinders in de foto geplaatst. De gebouwen zijn aan de onderkant wazig gemaakt door middel van een bewerkingsprogramma. De kleuren in de foto lopen van donker naar licht, donker aan de onderkant, alsmaar lichter naar boven. Het meisje staat midden op de foto en de foto is genomen van een kikvorsperspectief.

Doordat er zo veel verschillende manieren zijn om een foto te maken, had deze foto er ook heel anders uit kunnen zien. Julie had bijvoorbeeld een vogelvluchtperspectief kunnen aannemen, het meisje van de zijkant kunnen fotograferen, ze had meerdere mensen op de foto kunnen plaatsen, de vlinders kunnen vervangen voor vogels.

Alle de hierboven omschreven mogelijkheden die Julie had kunnen toepassen, zijn paradigma’s. Julie de Waroquier heeft syntagma toegepast en is uiteindelijk tot dit resultaat gekomen. 

Wel denk ik dat het moeilijk is om elk beeld paradigmatisch te analyseren. Wanneer je bijvoorbeeld een foto maakt van een moment waarbij je maar een korte tijd hebt om deze te maken. Je bent dan niet bezig met de setting of iets dergelijks. Je houd je dan niet bezig met de paradigma’s en het syntagma dat daaruit voortvloeit. Zou je, wanneer dit het geval is, dan wel een paradigmatische analyse kunnen maken?

Bronnen 

Theorie: Van Driel, H. (2012). Beeldcultuur college 5, maandag 24 september 2012.

Aanvullende informatie:
- Nagelbijten. (Jaartal onbekend). Geraadpleegd via: http://forum.viva.nl/forum/Mode_Beauty/Nagels_bijten/

- De Waroquier, J. (Jaartal onbekend). Surreal Pictures [ Photograph]. Geraadpleegd via: http://lookslikegooddesign.com/photo-julie-de-waroquier